Update 3 - Voor een dubbeltje op de eerste rang

Het is onze eerste dag alleen en we reizen met de trein van Ajmer naar Udaipur. De treinrit was prima en we zijn aangekomen. Inmiddels is het al ruim 22h geweest en we nemen een riksja naar het hotel. We hebben een (twee sterren blijkt later) hotel geboekt voor maar 250 roepie/€3. Vreemd genoeg het goedkoopste aanbod op de boekingssite, zelfs goedkoper dan de guesthouses. Eenmaal aangekomen bij het Gold Leaf hotel lijkt het een te luxe lobby te hebben, maarja we hebben geboekt voor 250 en het het is geen hoogseizoen. Na het inchecken dragen we zelf onze tassen de trap op want de lift is bezet. We hopen dat de loopopa nu geen fooi verwacht. Helaas, hij past de awkward methode toe totdat we hem iets geven. Dan laat hij ons de minibar zien en haalt water voor ons. Het is inderdaad een aardig grote kamer die van alle gemakken voorzien is. Even naar dat we alles op orde hebben gaat de telefoon. Het is de receptie, de receptionist vraagt of ik van voetbal houdt, achteraf gezien omdat de EK finale die avond gespeeld wordt. Nu direct maar even controleren hoeveel de kamer moet kosten. En ja hoor het is 2500 roepie. Ik zeg dat er een fout is en ga naar de receptie. Na een kleine discussie waarbij ik aanhoud dat wij voor 250 geboekt hebben en niet 10x zoveel kunnen betalen, belt de receptionist de manager. Slecht verstaanbaar aan de telefoon weer het zelfde verhaal. Op dit moment is het tijd om de kwaliteiten die nodig zijn in het Indische verkeer toe te passen: een toeter, geluk en wijsheid. Het blijft hetzelfde liedje, er komt geen beweging in. Ze proberen ons 2500 te laten betalen, de extra kosten moeten we maar claimen bij de boekingssite. Nu eerst maar eens wijsheid gebruiken. Het is inmiddels 23h geweest dus toegeven dat het hotel te mooi is voor 250 maar waar kunnen we nu nog heen? Geen beweging in te krijgen. Dan maar de toeter gebruiken, een beetje mijn stem verheffen en het blijft hetzelfde. Nog maar een tandje hoger dus. Ik krijg er beweging in, hij wil nu in de morgen persoonlijk de zaak afhandelen. Ik gooi er nog een tandje bovenop en zeg dat we dan min of meer een verplichtingen hebben om 2500 te betalen omdat we de kamer al gebruikt hebben. Ik zeg heel gecalculeerd dat ik me niet door hem laat "fucken". Nog een keer hetzelfde liedje maar dan geeft hij in. "OK you pay 250" ik zeg dat hij het door moet geven aan een zijn werknemer en het gesprek is over. Ik wil betalen, nu kan dit opeens niet meer. Betalen in de morgen is het beleid. Een laatste poging van zijn werknemer om mij in de morgen te laten betalen smoor ik in de kiem door 250 op de toonbank te smijten en vertel hem, "I payed, I will leave in the morning!" (Ik ging ervanuit dat de manager het in de morgen nog een keer wil proberen.) Ik loop het trappenhuis in, ga weer terug naar de receptie en instrueer ze dat ze het wel in de computer moeten noteren. De sukkel probeert me nog 50 wisselgeld te geven, maar ik wijs hem op zijn fout. Ik vertel hem niet meer fouten te maken voor ieders bestwil, verontschuldig me voor het feit dat ik boos ben geworden en wens ze een fijne avond. Hopelijk was mijn acteerwerk goed genoeg voor een grammy of een golden leaf. Ik bedenkt me later pas dat ik geen bewijs van betaling heb, nu dus nog maar een beetje geluk. Na een niet al te relaxte nacht in de kamer die vol met kakkerlakken blijkt te zitten vertrekken we. Bij de receptie nog even wachten omdat de minibar gecheckt moet worden, voor de rest gelukkig geen problemen.

Timon